jpthai.org : for Justice and Peace

หน้าหลัก

ข่าวย้อนหลัง

พระอาณาจักรของพระเจ้า (ตอนจบ) โดย บาทหลวงชัยยะ กิจสวัสดิ์

เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน

ผู้ไถ่ : รายงานสถานการณ์

การศึกษาเพื่อสิทธิ&สันติภาพ

Facebook ยส.

ยส. (ยุติธรรมและสันติ)

จำนวนผู้เข้าชม
ขณะนี้มี 94 บุคคลทั่วไป ออนไลน์

ขอบคุณทุกท่าน
ที่แวะเข้ามาค่ะ

แนะนำสื่อ ฉบับล่าสุด

วารสารผู้ไถ่
ฉบับที่ 123

สารวันสันติสากล
1 มกราคม 2024
ปัญญาประดิษฐ์
และสันติภาพ

น้ำแห่งชีวิต
(Aqua fons vitae)
สมณกระทรวงเพื่อ
ส่งเสริมการพัฒนา
มนุษย์แบบองค์รวม

แอมะซอนที่รัก
(QUERIDA AMAZONIA)
สมณลิขิตเตือนใจ...
ของสมเด็จ-
พระสันตะปาปาฟรังซิส

หนังสือแปล
จงสรรเสริญพระเจ้า...
การก้าวออกไป
อย่างต่อเนื่องของเอเชีย

หนังสือแปล
Compendium...
ประมวลหลักคำสอน
ด้านสังคมของ
พระศาสนจักร
ภาคที่ 2 และ3

หนังสือแปล
Compendium...
ประมวลหลักคำสอน
ด้านสังคมของ
พระศาสนจักร ภาคที่ 1

หนังสือแปล
Jesus CEO : พระเยซูเจ้า
นักบริหารชั้นนำ

หนังสือ เส้นทางสู่
สิทธิมนุษยชนศึกษา

หนังสือแปล
Caritas in Veritate :
พระสมณสาสน์
ความรักในความจริง

โปสเตอร์
อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก
แห่งสหประชาชาติ
พ.ศ.2532

เว็บเพื่อนบ้าน
แวดวงต่างประเทศ ดูเว็บอื่นๆ ในหมวด เว็บน่าสนใจ เว็บด้านสิทธิฯ ข่าวสาร/บันเทิง หน่วยงานองค์กรคาทอลิก

บทความล่าสุด

อนึ่ง บทความ หรือข้อเขียนทั้งหมดที่นำลงเว็บไซต์ jpthai.org เป็นทัศนะเฉพาะของผู้เขียน
และไม่ผูกพันกับคณะกรรมการคาทอลิกเพื่อความยุติธรรมและสันติ

ทางเว็บไซต์ jpthai อนุญาตให้คัดลอกบทความ/ข้อมูล เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ได้
แต่กรุณาระบุชื่อผู้เขียน และแหล่งที่มาด้วย ขอบคุณค่ะ

Donation / สนับสนุนการดำเนินงาน

โอนเข้าบัญชี ในนาม
คณะกรรมการคาทอลิกฯ แผนกยุติธรรมและสันติ
ธนาคารกสิกรไทย สาขาห้วยขวาง บัญชีออมทรัพย์ เลขที่บัญชี 084-2-07639-2
(กรุณา ส่งสำเนาการโอนเงินทางอีเมล์ ccjpthai@gmail.com)
(หรือ ส่งสำเนามาที่ LINE: https://lin.ee/LdMulwv)
ทางธนาณัติ สั่งจ่ายในนาม “ปริญดา วาปีกัง” ตู้ ปณ. สุทธิสาร (10321)
114 (2492) ถ.ประชาสงเคราะห์ ซอย 24 ดินแดง กรุงเทพฯ 10400

พระอาณาจักรของพระเจ้า (ตอนจบ) โดย บาทหลวงชัยยะ กิจสวัสดิ์

Wednesday, 17 December 2008

กลับไปอ่าน ตอนที่ 1 "พระอาณาจักรของพระเจ้า" ก่อน

-------------------------------------

พระคัมภีร์
แหล่งรวมความคิดและความปรารถนาของพระเจ้า

เพื่อจะรู้จักความคิดและความปรารถนาของพระเจ้า จำเป็นต้องรู้จัก "พระเยซูเจ้า" เพราะพระองค์ตรัสว่า "ผู้ที่เห็นเรา ก็เห็นพระบิดาด้วย" (ยน 14:9) และ "เราเป็นหนทาง ความจริง และชีวิต ไม่มีใครไปเฝ้าพระบิดาได้นอกจากผ่านทางเรา" (ยน 14:6)

         "พระคัมภีร์" คือแหล่งรวมเรื่องราวเกี่ยวกับ "พระเยซูเจ้า" ดังที่ศิษย์ของยอห์นยืนยันว่า "นี่คือศิษย์ที่เป็นพยานถึงเรื่องราวเหล่านี้ และเขียนบันทึกไว้ พวกเรารู้ว่าคำพยานของเขานั้นเป็นความจริง ยังมีเรื่องราวอื่น ๆ อีกมากมายที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำ ซึ่งถ้าจะเขียนลงไว้ทีละเรื่องทั้งหมด ข้าพเจ้าคิดว่า โลกทั้งโลกคงไม่พอบรรจุหนังสือที่จะต้องเขียนนั้น" (ยน 21:24-25)

          ด้วยเหตุนี้ นักบุญเยโรมจึงกล่าวว่า "ไม่รู้จักพระคัมภีร์คือไม่รู้จักพระคริสตเจ้า"

          อนึ่ง นักบุญยอห์นได้พูดถึงวัตถุประสงค์ของพระคัมภีร์ไว้ว่า "เรื่องราวเหล่านี้ถูกบันทึกไว้ เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เชื่อว่า พระเยซูเจ้าเป็นพระคริสตเจ้า พระบุตรของพระเจ้า และเมื่อมีความเชื่อนี้แล้ว ท่านทั้งหลายก็จะมีชีวิตเดชะพระนามของพระองค์" (ยน 20:31)

          หากที่ผ่านมาเราอ่านพระคัมภีร์แล้วยังไม่บรรลุถึงวัตถุประสงค์ดังที่นักบุญยอห์นกล่าวไว้ นั่นอาจเป็นเพราะเราไม่รู้จักวิธีอ่านหนังสือพระคัมภีร์

          ปกติ วิธีอ่านหนังสือย่อมแตกต่างกันไปตามวัตถุประสงค์ของหนังสือแต่ละชนิด ดังเช่น

                    • หนังสือที่เขียนเพื่อให้ข้อมูลหรือเพื่อการศึกษา เช่นสารานุกรม ตำราเรียน ฯลฯ เราต้องอ่านช้า ๆ ขีดเส้นใต้ ย่อ อ่านซ้ำ จนกว่าจะจดจำเนื้อหาได้

                    • หนังสือที่เขียนเพื่อความสนุกสนานหรือหย่อนใจ เช่นหนังสือการ์ตูน นวนิยาย เราอาจอ่านผ่านไปได้เร็ว ๆ

                    • หนังสือภาคปฏิบัติ เช่น ตำราอาหาร เราต้องอ่านไปทำไป

          สำหรับหนังสือพระคัมภีร์ มีผู้ให้คำจำกัดความไว้ว่าเป็น "พระวาจาของพระเจ้า ที่ปรากฏในคำพูดของมนุษย์ เพื่อความรอดของเรา" ซึ่งก็คือการมีชีวิตเหมือนพระเจ้าในพระอาณาจักรของพระองค์

          ในเมื่อหนังสือพระคัมภีร์ถูกเขียนขึ้นมาเพื่อให้เรา "เชื่อ" และมี "ชีวิต" (ยน 20:31) วิธีอ่านพระคัมภีร์จึงต้องแตกต่างจากหนังสือตำราเรียนหรือตำรากับข้าวอย่างแน่นอน

          ในฐานะที่พระคัมภีร์เป็น "พระวาจาของพระเจ้า" แปลว่าพระเจ้ากำลังตรัสกับเรา และเมื่อพระองค์ตรัสกับเรา เราต้อง...

                    1. เปิดใจ ต้อนรับพระวาจา ไม่ใช่ยึดติดกับอคติส่วนตัวเช่นพระคัมภีร์ยากเกินกว่าจะเข้าใจ หรือยึดมั่นกับทฤษฎีของตนแล้วหาพระวาจาที่สอดคล้องมาสนับสนุนความคิดของตน

                    2. รับฟัง สิ่งที่ต้องฟังคือพระวาจาที่พระเจ้ากำลังตรัสกับเรา ต่างจากเวลาเรียนคำสอนที่เราตั้งใจฟังสิ่งที่พระสงฆ์หรือครูคำสอนกำลังสอนเรามากกว่า

                    3. ไตร่ตรอง สิ่งที่พระเจ้าตรัสกับเราให้เข้าใจถ่องแท้และ "รู้แจ้งเห็นจริง" ด้วยตัวของเราเอง

                    4. ปฏิบัติ ตามสิ่งที่ได้รับจากการไตร่ตรองจนกระทั่งชีวิตของเราคือการปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้าทุกขณะจิต

          ท่าทีทั้งสี่ประการนี้คือสิ่งที่จำเป็นสำหรับการ "สวดภาวนา" ดังตัวอย่างคำภาวนาของซามูแอลที่กล่าวว่า "โปรดตรัสเถิดพระเจ้าข้า ข้ารับใช้ของพระองค์กำลังฟังอยู่" (1 ซมอ 3:10)

          นอกจากเป็นพระวาจาของพระเจ้าแล้ว พระคัมภีร์ยังเป็นหนังสือที่เขียนด้วย "ภาษามนุษย์" หลายยุคหลายสมัยด้วยกัน ซึ่งล้วนแล้วแต่มีสภาพแวดล้อม วัฒนธรรม วิธีคิด วิธีสื่อสาร ฯลฯ แตกต่างจากสมัยเรา จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าใจพระคัมภีร์ทุกตอน

          ด้วยเหตุนี้เราจำเป็นต้อง "ศึกษา" พระคัมภีร์ อย่างน้อยให้รู้ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์ รูปแบบการเขียน ฯลฯ เพื่อจะเข้าใจความหมายของพระวาจาที่พระเจ้าตรัสกับเราได้ดีขึ้น

          ประการสุดท้าย แม้พระคัมภีร์จะถูกเขียนในอดีตประมาณ 1,000 ปี ก.ค.ศ. จนถึง ปี ค.ศ. 125 แต่มีไว้ "เพื่อความรอด" ของมนุษย์ทุกยุคทุกสมัย

          เงื่อนไขเดียวเพื่อจะได้รับความรอดคือเราต้อง "คิดและปรารถนาเหมือนพระเจ้า" และ "ดำเนินชีวิต" ตามที่พระองค์ตรัสกับเราในพระคัมภีร์

          ที่สุด เนื่องด้วยข้อเขียนในพระคัมภีร์เป็นบันทึกประสบการณ์ความเชื่อและประเพณีศักดิ์สิทธิ์ของ "กลุ่มชน" ที่พระเจ้าทรงเลือกสรรซึ่งได้แก่ชาวอิสราแอลในพระธรรมเก่าและพระศาสนจักรในพระธรรมใหม่ จึงกล่าวได้ว่าพระคัมภีร์มีต้นกำเนิดมาจาก "กลุ่มชน" และเป็นหนังสือของ "กลุ่มชน" มากกว่าเป็นข้อเขียนส่วนตัวของผู้เขียนพระคัมภีร์แต่ละคน

          ดังนั้น พระคัมภีร์จึงมีความหมายและเข้าใจได้ง่ายกว่าเมื่ออยู่ใน "กลุ่มชน" หากเราอยู่คนเดียวโดดเดี่ยว เราจะเข้าใจความหมายของพระวาจาที่สอนให้ "รักกันและกัน" หรือ "จงให้อภัยซึ่งกันและกัน" ได้ลึกซึ้งเพียงใดกัน ?

          การ "แบ่งปันพระวาจา" จึงเป็นการเรียนรู้พระคัมภีร์ที่ดีที่สุดวิธีหนึ่ง อีกทั้งยังช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างสมาชิกในกลุ่ม ระหว่างกลุ่มต่าง ๆ ในวัด และระหว่างวัดต่าง ๆ ในสังฆมณฑล

          แต่ไม่ว่าจะศึกษาพระคัมภีร์เป็นการส่วนตัวหรือเป็นกลุ่ม สิ่งที่ต้องระลึกอยู่เสมอคือเราไม่ได้กำลังศึกษาวิชาวิทยาศาสตร์หรือประวัติศาสตร์ซึ่งจะต้องจดจำรายละเอียดในอดีตให้ได้ทั้งหมด แต่เรากำลังศึกษา "ข่าวดี" ของพระเยซูเจ้าเพื่อจะได้รู้จักพระองค์มากขึ้น รักพระองค์เพิ่มขึ้น และติดตามพระองค์ได้ใกล้ชิดขึ้น

          โดยมีเป้าหมายสูงสุดคือ "มีชีวิต" (ยน 20:31)

          "ชีวิต" ที่เหมือนพระเจ้า !

********************************

ความคิดเห็น