การจัดค่ายในครั้งนี้มีน้องๆ เข้าร่วมกิจกรรมทั้งหมด 42 คน เป็นเด็กมัธยมปลายจากโรงเรียนต่างๆ ในเขตกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล เช่น ร.ร.บางกะปิ และ ร.ร.อัสสัมชัญ จำนวน 18 คน และน้องๆ ที่บ่อนอก จาก ร.ร.ประจวบวิทยาลัย และ ร.ร.หว้ากอวิทยาลัย จำนวน 24 คน ซึ่งการจัดค่ายครั้งนี้ถือว่าประสบความสำเร็จเกินความคาดหมาย น้องๆ ที่เข้าร่วมกิจกรรมต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าสนุกและได้ความรู้ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องสิทธิมนุษยชนเป็นเรื่องใกล้ตัวและไม่ยากอย่างที่คิด และทำให้ได้เข้าใจเรื่องสิทธิมนุษยชนมากขึ้น 

เราเปิดค่ายกันวันที่ 16 ตุลาคม หลังจากที่ทำกิจกรรมแนะนำตัว ชี้แจงวัตถุประสงค์ กฎ กติกาค่าย เรียบร้อยแล้ว ก็เข้าสู่กิจกรรม Human Rights Walk Rally เพื่อปูพื้นฐานความเข้าใจเรื่องสิทธิมนุษยชน เช่น ฐาน “กล้วยของฉันหายไปไหน” โดยเริ่มจากการแจกกล้วยน้ำว้าให้น้องคนละ 1 ใบ โดยให้แต่ละคนจำลักษณะกล้วยของตัวเองให้ได้ และนำมารวมกันในถัง ในรอบแรกทุกคนสามารถจำกล้วยของตนได้ จากนั้นให้ทุกคนปอกเปลือกแล้วเอามารวมกัน รอบหลังนี้ เมื่อให้เลือกกล้วยของตัวเองอีกครั้ง จะหาค่อนข้างยาก เพราะเหมือนกันหมด ซึ่งกิจกรรมนี้ได้สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นมนุษย์ ว่าคนเรามักจะเลือกปฏิบัติต่อคนอื่น โดยพิจารณาเพียงลักษณะภายนอกที่มองเห็น เช่น เพศ เชื้อชาติ สีผิว ภาษา แต่เนื้อแท้แล้วทุกคนมีความเป็นมนุษย์เหมือนๆ กัน และมีศักดิ์ศรีที่เท่าเทียมกัน และอีกฐานหนึ่งที่สนุกมากคือฐาน “จินตนาการของฉัน” โดยให้น้องแต่ละคนใช้จินตนาการจากวัสดุที่ใช้แล้ว 6 ชิ้น เช่น แกนกระดาษชำระ ปากกาเมจิกหมึกหมด ขวดน้ำพลาสติก ฯลฯ ว่าจะสามารถนำวัสดุเหล่านั้นไปใช้ทำประโยชน์อะไรได้อีกบ้าง ซึ่งกิจกรรมนี้ได้สะท้อนถึงจินตนาการหรือความคิดที่เป็นอิสระของแต่ละคน และจินตนาการเป็นสิ่งที่ติดตัวเรามาตั้งแต่เกิด จะมีใครเอาไปจากเราไม่ได้ เช่นเดียวกับสิทธิมนุษยชนที่เป็นสิ่งที่ติดตัวเราทุกคนมาตั้งแต่เกิด ใครจะมาแย่งเอาจากเราไปไม่ได้เช่นกัน ซึ่งน้องๆ ต่างสนุกสนานและให้ความร่วมมือในการทำกิจกรรมฐานต่างๆ เป็นอย่างดี 

วันต่อมา (17 ต.ค.) เริ่มด้วยกิจกรรมเรือมนุษย์ โดยกิจกรรมนี้น้องๆ ต้องสมมุติตัวเองเป็นบุคคลต่างๆ ที่มีสถานภาพแตกต่างกันไป ทั้งหมด 8 ตัวละคร เช่น พระ คนแก่ รัฐมนตรี เด็ก แรงงานต่างด้าว ฯลฯ โดยสมมุติเหตุการณ์ว่าทุกคนอยู่บนเรือที่ลอยลำอยู่กลางทะเล แต่ประสบกับพายุใหญ่จนเรือรั่ว และกำลังจะจม ซึ่งในเรือมีเพียงแพยางที่สามารถบรรทุกคนได้เพียง 6 คน โดยให้น้องๆ แต่ละกลุ่มช่วยกันแก้ปัญหานี้ ซึ่งกิจกรรมนี้จะทำให้เรียนรู้ถึงการเคารพในความแตกต่างและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของแต่ละคน ทุกคนมีสิทธิที่จะมีชีวิตรอดอย่างเท่าเทียมกัน แม้จะมีความแตกต่างกันทางสภาพร่างกาย เพศ วัย เชื้อชาติหรือสถานภาพทางสังคมก็ตาม  และอีกกิจกรรมหนึ่งที่ได้รับความสนใจจากน้องๆ มากก็คือ กิจกรรมชุมชนในฝัน โดยให้น้องๆ ช่วยกันวาดชุมชนในฝันลงบนกระดาษและระบายสีอย่างสวยงาม แต่สักพักก็มีเจ้าหน้าที่ของรัฐ (สวมบทบาทโดยพี่ๆ ทีมงานนั่นแหละ) มาบอกว่าชุมชนของพวกเขาต้องถูกรื้อย้ายออกไป เพราะจะมีโครงการของรัฐมาสร้างตรงนี้ พร้อมทั้งใช้ปากกาเมจิกเขียนทับลงบนชุมชนที่น้องๆ วาดไว้ ซึ่งกิจกรรมนี้ทำให้น้องๆ ได้เข้าใจถึงความรู้สึกของชาวบ้านในชุมชนที่ต้องได้รับผลกระทบจากโครงการที่ไม่เป็นธรรมจากรัฐ 

ช่วงบ่ายเป็นการลงพื้นที่ศึกษาชีวิตชาวประมงและชมป่าชายเลนบริเวณหาดบ่อนอก ซึ่งจะได้รับผลกระทบอย่างมากหากมีการสร้างโรงไฟฟ้าขึ้นที่นี่ น้องๆ ต่างเพลิดเพลินกับการเดินชมป่าชายเลนซึ่งยังมีความอุดมสมบูรณ์อยู่มาก ได้เห็นการทำประมงหาปลาของชาวบ้าน เนื่องจากบริเวณนี้เป็นแหล่งเพาะพันธุ์สัตว์น้ำหลายชนิดและชาวบ้านที่นี่ช่วยกันดูแลและหวงแหนทรัพยากรในชุมชนของพวกเขาไว้เป็นอย่างดี

เช้าวันที่สาม (18 ต.ค.) เริ่มด้วยกิจกรรมสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศไทย โดยให้น้องๆ แสดงความคิดเห็นต่อปัญหาสังคม 4 ด้าน ได้แก่ การเมือง เศรษฐกิจ สังคม-ศาสนา-วัฒนธรรม และการศึกษา ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และส่งผลกระทบต่อตัวเราอย่างไร ซึ่งน้องๆ ออกมานำเสนอในหลากหลายรูปแบบ บ้างก็ทำในรูปแบบ Talk Show หรือโต้วาที แต่ในบางประเด็นเช่น การเมือง เศรษฐกิจ น้องๆ ยังตีโจทย์ไม่แตก แต่ไม่เป็นไร เพราะช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมเกี่ยวกับบทบาทเยาวชนนักพิทักษ์สิทธิมนุษยชน ที่จะทำให้น้องๆ ได้เข้าใจว่าตนเองจะมีส่วนร่วมในการส่งเสริมสิทธิมนุษยชนในสังคมของเราได้อย่างไร ซึ่งน้องๆ ก็ทำได้ดีมาก บ้างก็จัดรายการวิทยุ ออกมาแสดงละคร  จัดการชุมนุมเรียกร้องสิทธิ เดินขบวน ทำสื่อรณรงค์เป็นต้น และค่ำคืนสุดท้ายที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง... หลังจากการรับประทานอาหารเย็น เริ่มด้วยการแสดงละครจากน้องๆ แต่ละกลุ่ม และพี่เลี้ยง ตามด้วยการเฉลยบัดดี้ ที่ทำเอาหลายคนประหลาดใจที่บัดดี้ของเราคือคนนี้นี่เอง ว้าว... หลังจากกิจกรรมที่สนุกสนาน ก็ตามด้วยการเปิดใจ พูดถึงความรู้สึกและความประทับใจที่มีต่อพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ และต่อค่ายครั้งนี้ ทำเอาหลายคนปล่อยโฮออกมาเกินต้านทาน ยิ่งน้องที่ตลอดค่ายแทบไม่ได้พูด ก็พูดออกมาอย่างตื้นตันใจ ท้ายสุดแต่ไม่สุดท้าย พี่ทีมงานได้ทำพิธีบายศรีสู่ขวัญแบบกะทัดรัด มีการผูกข้อไม้ข้อมือ พูดคุย อวยพรกัน ให้กำลังใจกันอย่างเนืองแน่น จนพี่ๆ ผลิตด้ายไม่ทัน (ฮา... ฮา...) แถมด้วยข้าวต้มรอบดึกแสนอร่อยจากฝีมือพี่กระรอก (เจ้าของที่พักและภรรยาคุณเจริญ วัดอักษร)

การจัดกิจกรรมทุกอย่างไม่อาจสมบูรณ์ได้ หากขาดการทบทวนและประเมินผล ดังนั้นในวันสุดท้ายก่อนการอำลากลับบ้าน เราก็ให้น้องๆ ช่วยกันระดมความคิดว่าได้รับอะไรบ้างจากกิจกรรม 3 วันที่ผ่านมา และคิดว่าจะนำสิ่งที่ได้รับไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันอย่างไรบ้าง  ซึ่งหลายคนก็บอกว่าได้เรียนรู้เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน (ทำเอาพี่ๆ ยิ้มแฉ่ง) หรืออย่างน้อยบางคนก็ได้เพื่อนต่างสถาบันที่ได้ร่วมกันแบ่งปันความคิดเห็น ประสบการณ์ และความรู้ต่างๆ มากมาย ส่วนการนำกลับไปใช้นั้น ศักยภาพของเยาวชนนี่ดูถูกไม่ได้จริงๆ บางคนคิดถึงการตั้งกลุ่มหรือชมรมสิทธิมนุษยชนในโรงเรียน กลับไปจัดกิจกรรมเพื่อเผยแพร่ในโรงเรียน และชุมชน จัดทำ Web Site ป้ายนิเทศน์ แผ่นพับ เล่าให้เพื่อนๆ ฟัง ผ่านวิทยุชุมชน และจัดเวทีปราศรัยเพื่อให้ชาวบ้านรู้เท่าทันสถานการณ์ปัจจุบัน เห็นไหมค่ะ ความคิดสร้างสรรค์และพลังใจของเยาวชนนี่สุดยอดจริงๆ

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณน้องๆ นักศึกษาปีสามและปีสี่จากรัฐศาสตร์ จุฬาฯ ที่มาช่วยเป็นพี่เลี้ยงที่แสนดี คอยดูแลน้องๆ ค่ายอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง อีกทั้งยังเป็นมือขวาและมือซ้ายที่ยอดเยี่ยมของพี่ทีมงานส่วนกิจกรรมสันทนาการ หากขาดนายหนึ่งจากกลุ่มรองเท้าแตะกับน้องนุช – น้องฝน นักศึกษาไฟแรงจาก ม.วลัยลักษณ์ นครศรีธรรมราช ค่ายนี้คงเงียบเหงาและขาดสีสันที่สนุกสนานเช่นนี้ และที่ลืมไม่ได้คงต้องขอขอบพระคุณองค์การแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล ไทยแลนด์ ที่เป็นเจ้าภาพในการจัดงานครั้งนี้ รวมทั้งองค์กรร่วมจัดทุกองค์กรที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี หวังว่าค่ายหน้าคงได้ร่วมงานกันอีกนะคะทุกคน สวัสดีค่ะ

ความคิดเห็น

เขียนโดย เปิด 2008-11-11 12:44:17 คิดถึง อ.ธนพร พลสังข์ มากๆค่ะ ศิษย์เก่า รร.กันตม

เชิญชวน เขียนโดย ไม่บอก เปิด 2008-01-22 13:44:08 เด็กหว้ากอฯยินดีต้อนรับ  เเน่จริงมาดิ

ไม่รู้ เขียนโดย D.D. เปิด 2007-11-14 09:52:33 อยากไปบ้างจังเเต่คนล่ะปีอ่ะ   อยากไปเเค่หว้ากอ อย่างเดียว

เขียนความคิดเห็น
ชื่อ:
หัวเรื่อง:
BBCode:
ความคิดเห็น:
รหัส:*

Powered by AkoComment 2.0!