หน้าหลัก 
วารสารผู้ไถ่ 
แวดวงต่างประเทศ
| บทความล่าสุด |
|---|
|
ทางเว็บไซต์ jpthai อนุญาตให้คัดลอกบทความ/ข้อมูล เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ได้
Donation / สนับสนุนการดำเนินงาน
|
อนึ่ง บทความ หรือข้อเขียนทั้งหมดที่นำลงเว็บไซต์ jpthai.org เป็นทัศนะเฉพาะของผู้เขียน 
| แนะนำวารสาร "ผู้ไถ่" เล่มล่าสุด |
|
| Friday, 23 April 2021 | ||||||||
|
วารสารผู้ไถ่ ปีที่ ๔๒ ฉบับที่ ๑๑๕ ม.ค. - เม.ย. ๒๕๖๔ วัฒนธรรมการดูแลเอาใจใส่ เป็นหนทางสู่สันติภาพ
จากสารวันสันติสากลของพระสันตะปาปาฟรังซิส ปีนี้ "วัฒนธรรมการดูแลเอาใจใส่ เป็นหนทางสู่สันติภาพ" ทำให้ฉันนึกถึงประสบการณ์ดีๆ น่าประทับใจที่เกิดขึ้นกับตัวเองในช่วงต้นปี จึงอยากแบ่งปันแก่คุณผู้อ่านค่ะ เรื่องก็มีอยู่ว่า... บ่ายวันหยุดนั้น ขณะที่ฉันเคลิ้มหลับไป เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉันรับ "คุณธัญลักษณ์ใช่ไหมครับ" ฉันตอบ "ใช่ค่ะ" เสียงปลายสาย "ผมชื่อ ปกรณ์ บุญรอด เป็นหัวหน้า รปภ. แผนกอาหาร Take Home เดอะมอลล์บางกะปิ คุณทำกระเป๋าสตางค์ตกไว้ สะดวกมารับเมื่อไหร่ครับ" ฉันซึ่งสติยังไม่กลับเข้าร่างดี ด้วยความง่วงงุน ค่อยๆ นึกทบทวน "กระเป๋าสตางค์?" แล้วลุกขึ้นไปค้นหาดูในกระเป๋าถือ ฉับพลันนั้น สติกลับเข้าร่างทันที เพราะกระเป๋าสตางค์ไม่อยู่จริงๆ! "ใช่ค่ะ กระเป๋าหาย" จากนั้นตะลีตะลานตอบรับการนัดหมายไปรับกระเป๋าสตางค์ทันที ใครที่เคยกระเป๋าสตางค์หาย คงเข้าใจความรู้สึกนี้เป็นอย่างดี เมื่อเอกสารบัตรสำคัญๆ ทุกอย่างมันอยู่ในนั้น ทั้งบัตรเอทีเอ็ม บัตรเครดิต บัตรประชาชน ใบขับขี่ และบัตรอีกสารพัดที่คุณมีและยัดมันเข้าไปในกระเป๋าสตางค์นั้น แค่คิดเท่านั้นแหละ ใจมันวูบ อย่างที่มีสำนวนว่า "ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม" "ตายแล้ว เงินจะเหลืออยู่ในบัญชีธนาคารไหม บัตรเครดิตจะถูกใครขโมยวงเงินไปเท่าไหร่ จะต้องมีหนี้ที่ไม่ได้ก่อเท่าไรกัน จะอายัดบัตรต่างๆ ทันไหม จะต้องเสียเวลาไปแจ้งบัตรประชาชนหาย แล้วต้องทำบัตรใหม่..." ความทุกข์เริ่มก่อตัว เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะตามมา เมื่อไปถึงจุดนัดหมาย คุณปกรณ์นำกระเป๋าสตางค์ส่งคืนให้ฉัน พร้อมบอกให้ฉันตรวจเช็คว่าทุกอย่างอยู่ครบถ้วนดีหรือไม่ ฉันเปิดกระเป๋าสตางค์ ทุกอย่างอยู่ครบ เงินในกระเป๋าก็ยังครบถ้วน ในนั้นมีแบงค์พันอยู่ ๑ ใบ ความคิดที่อยากตอบแทนสิ่งที่ฉันอาจสูญเสียไปถ้าไม่ได้กระเป๋าคืน ฉันจึงหยิบขึ้นมาส่งให้คุณปกรณ์ บอกว่า ขอให้รับไว้ เพื่อเป็นการขอบคุณ คุณปกรณ์ตอบว่า "มันมากไปครับ ผมรับไม่ได้" ฉันขอบคุณแล้วขอบคุณอีก เราคุยกันถึงการพบกระเป๋าสตางค์ที่ไหน อย่างไร คุณปกรณ์เล่าว่า พนักงานร้านอาหารที่ฉันไปซื้อ พบมันตกอยู่หน้าร้าน จึงนำไปส่งให้หัวหน้าแผนกอาหาร Take Home แล้วจึงส่งต่อให้แผนก รปภ. ของห้างเป็นผู้ติดต่อลูกค้ามารับคืน ฉันเดินไปหาพนักงานร้านอาหาร Take Home ซึ่งอยู่ตรงนั้น ๓ คน ขอบคุณพวกเขาที่เก็บกระเป๋าสตางค์ไว้ พวกเขาผลัดกันเล่าให้ฟัง ฉันขอให้เขารับเงิน ๑,๐๐๐ บาท แทนคำขอบคุณ แต่ไม่มีใครยอมรับเงินนั้น สิ่งที่ฉันพอจะทำได้ขณะนั้น ฉันซื้ออาหารที่เขาทั้งสามคนทำขาย แทนคำขอบคุณ แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอต่อสิ่งที่พวกเขาได้ช่วยฉันไว้ ฉันจึงเดินไปหาซื้ออะไรเพื่อแทนคำขอบคุณ พอดีกับในช่วงนั้นยังอยู่ในเทศกาลปีใหม่ ฉันจึงได้ซื้อขนมเค้กเพื่อเป็นการขอบคุณและสวัสดีปีใหม่พวกเขาคนละกล่อง พนักงานทั้งสามคนยิ้มกว้าง ขอบคุณฉัน และบอกว่า ไม่ต้องซื้ออะไรมาให้เลย แล้วฉันก็ยิ่งซึ้งใจมากขึ้นไปอีกกับคำพูดของน้องผู้หญิงคนที่เห็นกระเป๋าเป็นคนแรกและบอกอีก ๒ คน เพื่อเก็บและประสานส่งคืน เธอบอกว่า "แค่นึกถึงว่า เจ้าของกระเป๋าจะลำบากเดือดร้อน ต้องไปจัดการเกี่ยวกับบัตรต่างๆ ที่หายไปแล้ว เห็นเจ้าของได้คืนก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องซื้ออะไรมาให้เลย" เราคุยกันอีกสักพัก พี่พนักงานอีกคนเล่าว่า "ตอนเจอกระเป๋าสตางค์ก็พยายามเดินหาเจ้าของ แต่ไม่เจอแล้ว ก็เลยส่งให้กับหัวหน้าแผนก เขาเป็นคนประสานให้แผนกที่ติดต่อลูกค้ามารับของคืน พอดีตอนนี้เขาไม่อยู่ หัวหน้าพี่เขาเป็นคนประสานให้ หัวหน้าพี่เขาดีกับลูกน้องมาก คอยเอาใจใส่ดูแลลูกน้อง คอยสอนคอยเตือน โดยเฉพาะเรื่องเจอของลูกค้าทำตกหาย หรือลืม ให้รับผิดชอบต่อหน้าที่" ฉันบอก "เสียดายจังที่ไม่ได้เจอหัวหน้าที่ดีของลูกน้อง ฝากขอบคุณ และขอฝากอาหารที่ซื้อให้หัวหน้าด้วยแล้วกันนะคะ" "ว่างๆ แล้วจะมาอุดหนุนนะคะ" เราขอบคุณกันและกัน แล้วจึงร่ำลากัน นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น...ฉันช่างโชคดีจริงๆ ฉันได้กระเป๋าสตางค์คืน ฉันได้รับพลังบวกเพิ่มขึ้น ได้มีประสบการณ์ดีๆ ฉันได้รู้จักพนักงานที่ดีในองค์กรใหญ่แห่งหนึ่ง แม้พวกเขาจะเป็นคนเล็กๆ ในสังคมใหญ่ เป็นพนักงานขายอาหารที่เราจะพบเจอพวกเขาแค่ผิวเผิน สั่งอาหาร จ่ายเงิน รับอาหาร หรือ รปภ. พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ยืนเปิดประตูให้เราเข้าออกห้าง แค่นั้นจริงหรือ!
ไม่ใช่เลย...ความจริงแล้ว ในสังคมที่เราอยู่ร่วมกัน
เราต่างพึ่งพากันและกัน เราต่างเกื้อกูลซึ่งกันและกัน
เราต่างได้รับการดูแลเอาใจใส่จาก ‘ใครๆ' ที่เราไม่เคยรู้จักอีกมากมาย
คนที่ต่างก็ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด รับผิดชอบงานที่ทำอย่างเต็มที่ มีอยู่ในทุกๆ
ที่เสมอ เพราะฉะนั้น... อย่าลืมดูแลเอาใจใส่คนที่อยู่รอบตัวคุณ...
เพราะสักวันหนึ่ง คุณก็จะได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพวกเขาเช่นกัน
+++++++++++++++++++++++++++++++
หากท่านมีความประสงค์จะสั่งซื้อ วารสารผู้ไถ่ / ร่วมสนับสนุนการจัดพิมพ์
คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อการพัฒนาสังคม แผนกยุติธรรมและสันติ (ยส.)
Powered by AkoComment 2.0! |
||||||||
| < ก่อนหน้า | ถัดไป > |
|---|
