โดย : -

ตลอดระยะเวลา 9 ปีที่ไฟของความขัดแย้ง และความรุนแรงโหมกระพือปลายด้ามขวาน ในใจของใครหลายคนอาจเต็มไปด้วยคำถาม

เพราะอะไรจึงทำให้มีผู้เสียชีวิต 3,380 ราย บาดเจ็บ 8,388 ราย (นับเฉพาะเหตุความมั่นคง 7,903 คน เหตุการณ์ตั้งแต่ปีพ.ศ.2547 ที่มา : ศูนย์ข่าวภาคใต้ สำนักข่าวอิศรา) และเมื่อเทียบกับงบ "ดับไฟ" 182,402 ล้านบาทที่เสียไปนั้น "คุ้ม" ไหม

ในจำนวนนี้ มีครู-อาจารย์ และบุคลากรทางการศึกษา 157 ราย (10 มกราคม 2556) ร่วมตกเป็น "เหยื่อ" ด้วยอย่างไม่มีทางเลือก

"จดหมายจากครูใต้" ทั้ง 5 ฉบับที่ถูกส่งมานี้ นอกจากถือเป็นการเผยความรู้สึกที่ "ซ่อน" อยู่ภายในใจของเหล่าตัวแทนเรือจ้างจาก "พื้นที่สีแดง" ให้กับสังคมได้รับรู้

อีกแง่หนึ่ง ยังสะท้อนความฝัน และความหวังถึงสันติสุขในวันพรุ่งนี้ที่ "บ้าน" ของพวกเขาเองอีกด้วย

ขอสันติสุขจงบังเกิด

ดิฉันเป็นคนในพื้นที่จังหวัดปัตตานี ดิฉันได้เลือกที่จะมาทำงานที่นี่ เพราะอยากมาปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ซึ่งมีความเป็นอิสลาม เมื่อได้มาอยู่จริง ก็ไม่ผิดหวัง เพราะความมีอัธยาศัยดีของชาวบ้าน มีความเป็นกันเอง มีวิธีการดำเนินชีวิตตามหลักศาสนาอิสลาม ซึ่งดิฉันต้องการศึกษา

ที่นี่มีความหลากลายทางวัฒนธรรมหรือสังคมพหุวัฒนธรรม เราสามารถอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ทั้งผู้ที่นับถือศาสนาพุทธ คริสต์และอิสลาม ที่นี่มีความอุดมสมบูรณ์ กุ้ง หอย ปู ปลา มีมากมายในท้องทะเล เกษตรกรมีการปลูกยางพารา ข้าวและพืชผักผลไม้ซึ่งอุดมสมบูรณ์ ทำให้พวกเราได้รับประทาน และเป็นสินค้าของจังหวัด

ดิฉันมีความสุขที่ได้อยู่ในพื้นที่นี้ แต่เหตุการณ์ร้ายประทุขึ้นในเดือมกราคม ปี 2547 มีการปล้นปืนจากค่ายทหารในจังหวัดนราธิวาส มีการเผาโรงเรียนใน 3 จังหวัด จำนวน 37 โรงเรียน เหตุการณ์ในครั้งนั้นสร้างความตื่นตระหนกและมึนงงว่า มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ใครเป็นคนทำและทำเพื่ออะไร และคำถามมากมายที่เกิดขึ้นในใจ แต่ไม่สามารถหาคำตอบได้

จนปัจจุบันเหตุการณ์เกิดขึ้นต่อเนื่อง มีผู้ได้รับผลกระทบมากมาย ทั้งชีวิตและทรัพย์สิน มีผู้คนล้มตายมากมาย ทั้งประชาชน ทหาร ครู พระ ฯลฯ ทรัทย์สินแลาะสถานที่มากมายเสียหายจากเหตุการณ์ และเหตุการณ์ความไม่สงบยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจของประชาชนในพื้นที่ ว่าเมื่อไหร่สันติสุขจะกลับคืนมาสู่ผืนแผ่นดินนี้อีกครั้ง พวกเขาต่างหวังว่า เวลานั้นคงจะมาถึงในเร็ววันนี้

ความรู้สึกที่ดิฉันอยากให้ทุกฝ่ายช่วยกันนำพาสันติสุขคืนสู่พื้นที่นี้โดยเร็ว พวกเราเจ็บปวด บอบช้ำและสูญเสียมามากแล้ว อยากอยู่อย่างสงบสุข ดำเนินชีวิตเหมือนกับพี่น้องชาวไทยในพื้นที่อื่นๆ ไม่ต้องอยู่อย่างหวาดกลัวและหวาดระแวง รู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน

ดิฉันและทุกคนที่นี่ฝันอยากเห็นความสงบสุขในพื้นที่ ทุกคนอยู่กันอย่างมีความสุข มีความเอื้ออาทรแก่กันและกัน พวกเราทุกศาสนามีความสมัครสมานสามัคดีอย่างที่เราเคยเป็นมา

ขอพรจากผู้เป็นเจ้าดลบันดาลให้เกิดสันติสุขในผืนดินแห่งนี้ด้วยเถิด

กูยาวาเฮ๊ะ อาเบะ คุณครูโรงเรียนบ้านลดา อ.เมือง จ.ปัตตานี

....................

ความฝันที่บ้านเรา

เหตุการณ์ความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนใต้ในขณะนี้ นับวันยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ข้าพเจ้าในฐานะครูคนหนึ่งรู้สึกเศร้าสลดทุกครั้งที่ได้ทราบข่าวว่า เกิดเหตุการณ์ความไม่สงบขึ้น ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์เกิดขึ้น นั้นหมายถึงเกิดความสูญเสียอย่างแน่นอน เช่น ทรัพย์สิน อาคารบ้านเรือนเสียหาย ที่น่าเศร้าที่สุดคือ สูญเสียชีวิต ไม่ว่าจะเป็นประชาชนทั่วไป เจ้าหน้าที่ของรัฐ โดยเฉพาะครู ผู้เป็นแม่พิมพ์ของชาติ ถ้าหากแม่พิมพ์ของชาติถูกทำลายลงเรื่อยๆ แล้วจะมีใครที่ไหนจะทำหน้าที่อบรมสั่งสอนเยาวชนไทย

ทุกวันนี้ ก่อนออกจากบ้าน ข้าพเจ้าบอกภรรยา และลูกเสมอว่า ข้าพเจ้าออกไปทำหน้าที่เพื่อประเทศชาติ ถึงแม้ว่าจะต้องเสี่ยงอันตรายมากเพียงใด แต่ข้าพเจ้าไม่อาจละทิ้งหน้าที่นี้ได้ เพราะหน้าที่ของข้าพเจ้ายิ่งใหญ่นัก หากข้าพเจ้าได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ไม่สงบ และถึงขั้นสูญเสียชีวิต ขอให้ภรรยาและลูกจงภาคภูมิใจในตัวของข้าพเจ้า ที่ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีที่สุด ซึ่งทุกครั้งก่อนที่ข้าพเจ้าจะออกจากบ้าน ข้าพเจ้าจะเห็นรอยยิ้มพร้อมด้วยน้ำตาของคนที่ข้าพเจ้ารักมากที่สุด ข้าพเจ้ารู้ดีว่าคนรอบข้างรู้สึกกังวลและเป็นห่วง แต่ก็ยินยอมให้ข้าพเจ้าออกไปทำหน้าที่ของตนเอง พวกเขาได้แต่วิงวอนขอพรให้ข้าพเจ้าเดินทางด้วยความปลอดภัย และกลับมาสู่อ้อมกอดกันและกันอีกครั้ง

ข้าพเจ้าทราบดีว่า รัฐบาลเองมีความตั้งใจในการแก้ปัญหาอย่างเต็มที่แล้ว แต่นับวันสถานการณ์ก็ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ข้าพเจ้าขอให้รัฐบาลแก้ไขปัญหาให้ตรงจุด ทันทีและทั่วถึง มากกว่าการกระจายงบประมาณแต่ผลที่ได้รับแค่เพียงน้อยนิด

อย่างไรก็ตาม 3 จังหวัดชายแดนใต้ของเรา เป็นจังหวัดที่น่าอยู่มาก ธรรมชาติสวยงาม บรรยากาศดี ใครที่มีโอกาสเยี่ยมเยือน 3 จังหวัดแล้ว จะกลับไปด้วยความประทับใจ ทุกคนที่นี่อยู่อย่างพี่น้อง มีความรักสามัคคีกัน และที่สำคัญมีวัฒนธรรมที่ดีงามอีกด้วย อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป

ไม่จำเป็นที่ 3 จังหวัดจะเป็นเมืองใหญ่โต เต็มไปด้วยเครื่องมือหรือเทคโนโลยีต่างๆ ขอแค่ให้บ้านเมืองของเราสงบสุข ได้อยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข ไปทำงานมีภรรยาให้กำลังใจ มีลูกมาโอบกอด และกลับบ้านด้วยความปลอดภัย ได้เห็นรอยยิ้มของคนที่รัก

...แค่นี้ก็พอใจแล้ว

อภิรักษ์ สำเร คุณครูโรงเรียนบ้านปุโรง อ.กรงปินัง จ.ยะลา

.........................

ไม่มีอะไรดีเท่ากับการศึกษา

ความรู้สึกต่อเหตุการณ์

รู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยทั้งครูและนักเรียน เป็นปัญหาที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับวิชาชีพนี้ ครูใต้มีความเป็นอยู่อย่างยากลำบาก อยากส่งกำลังใจไปให้ครูทุกคน ขอให้ครูทุกคนอดทน เข้มแข็ง และมีความสามัคคีปรองดองกันไว้จะเป็นกำลังใจให้ครูทุกคน ขอให้ครูทุกคนปลอดภัยขอให้ครูทุกคนมีความระมัดระวัง ดูแลตัวเองและเพื่อนครูทุกคนให้ดี มีความสามัคคีกลมเกลียว อยากให้ทุกฝ่ายลดความขัดแย้งหันมามาคุยกัน มาจับมือกัน เพื่อที่จะเป็นพลังในการหยุดชนวนความขัดแย้ง และจะนำมาซึ่งสันติในพื้นที่ปลายด้ามขวาน

สิ่งที่อยากบอกต่อภาครัฐ

อยากให้รัฐดึงผู้นำศาสนา นักวิชาการ นักคิดที่มีความรู้ ให้เข้ามีส่วนร่วมในการกำหนดนโยบาย แนวทางการบริหารจัดการในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้

ปัญหาภาคใต้ เป็นเรื่องเร่งด่วนที่จะต้องแก้ไขเรียกร้องให้รัฐบาลเร่งแก้ไขปัญหานี้โดยเร็ว เพื่อรักษาความมั่นคงให้คนในพื้นที่ และให้มีคุณภาพการศึกษาที่ดี "ไม่มีอะไรดีที่สามารถแก้ปัญหาได้เท่ากับการศึกษา"

อยากให้รัฐสร้างความรู้สึกต่อพี่น้องสามจังหวัดชายแดนใต้ ว่าตนเองได้รับความเป็นธรรม เข้าถึงกระบวนการยุติธรรม มีความเท่าเทียม และเสมอภาคกันบนพื้นฐานที่เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

ภาพที่หวังอยากให้เป็นในพื้นที่บ้านเรา

สังคมในสามจังหวัดชายแดนใต้ที่ให้อภัยซึ่งกันและกัน ไม่ถือโทษโกรธเคืองกัน เป็นสิ่งที่ดีงามและเป็นเรื่องที่น่ายกย่องสรรเสริญ กลุ่มชนที่อยู่รวมกันเป็นสังคมนั้น ย่อมประกอบด้วยความหลากหลายทั้งทางด้านคุณลักษณะ ความเชื่อ และกายภาพ ซึ่งเป็นที่มาแห่งการขัดแย้งและการกระทบกระทั่ง จนนำไปสู่ความโกรธเคือง ความบาดหมาง และความแตกแยก สิ่งเหล่านี้หากปล่อยไว้โดยไม่ได้รับการบำบัดย่อมนำไปสู่ความเดือดร้อนและความเสียหายอย่างมากมาย

ดังนั้นหนทางที่ชำระความแตกแยก ความบาดหมาง และความกริ้วโกรธที่เกิดขึ้นในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ ก็คือการให้อภัยกันเป็นหนทางที่ดีที่สุด เป็นภาพที่ควรสรรเสริญ เป็นภาพที่จะได้เจอความสำเร็จ เป็นภาพที่เป็นความรัก และเป็นภาพความสงบสุขกลับคืนมาอย่างแท้จริงในสามจังหวัดชายแดนใต้

ภาพที่เป็นพลังของทุกคนช่วยกันหาแนวทางแก้ไขปัญหาที่จะหยุดชนวนความขัดแย้งและนำมาซึ่งสันติ หรือภาพในสังคมสามจังหวัดชายแดนใต้เป็นสังคมที่แตกต่าง แต่สวยงาม แตกต่างแต่เท่าเทียมเสมอกันด้วยศักดิ์และสิทธิ

...ต้นไม้ใหญ่ ผู้เป็นร่มเงาให้ต้นเล็กๆ ฉันใด ต้นไม้เล็กๆ ที่จะเติบโตขึ้นเป็นร่มเงาให้แก่ต้นกล้ารุ่นต่อๆ ไปก็ฉันนั้น

จาการียา เปาะเตะเตะ คุณครูโรงเรียนชุมชนสัมพันธ์บ้านลาโละ อ.รือเสาะ จ.นราธิวาส

.......................

สามัคคี ร่วมมือ รวมใจ

ทุกครั้งที่ทราบข่าวคราวการสูญเสียคุณครู อาจารย์ บุคลากรหรือแม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ของรัฐ และประชาชนในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ จากการก่อการร้ายไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ทำให้ผมมีความรู้สึกเสียใจ รู้สึกสูญเสียที่ยิ่งใหญ่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกครั้ง เพราะการสูญเสียทุกครั้งเท่ากับเป็นการสูญเสียทรัพยากรบุคคลที่ทรงคุณค่าไปอีกครั้งหนึ่ง

และเหตุการณ์ที่ยิ่งทำให้ผมมีความรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ซึ่งได้ทราบข่าวจากทางกองกำลังว่า มีคุณครูถูกยิงเสียชีวิตอีก 2 ราย ที่อำเภอมายอ จังหวัดปัตตานี ตอนนั้นผมกำลังอยู่ในงานพิธีพระราชทานเพลิงศพคุณครูฉัตรสุดา นิลสุวรรณ ทำให้ผมและผู้ไปร่วมไว้อาลัยคุณครูฉัตรสุดา นิลสุวรรณเป็นครั้งสุดท้าย ต่างมีความรู้สึกหวาดกลัวกับเหตุการณ์ในครั้งนี้มาก เพราะผู้ก่อความไม่สงบมีเป้าหมายในการลงมือที่ชัดเจน โดยเป็นการเลือกลงมือก่อความไม่สงบในบริเวณโรงเรียนท ซึ่งไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ก่อความไม่สงบจะกล้าลงมือก่อเหตุดังกล่าว

ผมอยากให้คนในสังคมหรือทุกฝ่ายหันหน้าเข้าหากัน สามัคคีกัน และร่วมมือ ร่วมใจในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน ให้คิดว่า ปัญหานั้นเป็นของเราเอง พยายามสร้างความเข้าใจให้กับชุมชนในเรื่องต่างๆ หันหน้าเข้าหากัน และปรึกษา แต่งตั้งชุมชนเข้มแข็งในหมู่บ้าน และอยากให้องค์กร และผู้นำศาสนา มาอธิบายชี้แจง เรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ชาวบ้านหันหน้ามาร่วมมือร่วมใจเป็นหนึ่งเดียวกัน

ภาพที่หวังอยากให้เป็นในพื้นที่บ้านเรา ก็คือ ความสงบสุขในพื้นที่ และความรักความสามัคคีของคนในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ อีกทั้งอยากให้คนไทยทุกคนรักกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

ศุภเชษฐ์ กาญจนมณี รองผู้อำนวยการโรงเรียนระแงะ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส

......................

เสียงครูพุทธในโรงเรียนอิสลาม

ท่ามกลางคุณครูเมื่ออยู่ที่โรงเรียนก็จะแวดล้อมไปด้วยเด็กนักเรียนที่มองเมื่อไร ก็มักจะได้เห็นแววตาที่สดใสลึกลงไปของสายตาจากเด็กๆ เหล่านี้ ก็มักจะมีแต่ความใสซื่อและบริสุทธิ์ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเด็กนักเรียนมุสลิม และครูเป็นไทยพุทธก็ตาม ความน่ารักของนักเรียนก็ยังเป็นที่ชื่นชมของครู

ขณะเดียวกันครูกลับมีแววตาที่ขมขื่น เพราะไม่รู้ว่าภัยร้ายจะมาถึงตัวเมื่อไร คิดทุกครั้งที่ก้าวขาออกจากบ้าน เพื่อไปทำงานในตอนเช้าเฝ้าแต่ภาวนาว่า ขอให้ตัวเองได้เดินทางไปถึงโรงเรียนอย่างปลอดภัย ตอนอยู่ที่โรงเรียนก็ขอให้จัดการเรียนการสอนอย่างราบรื่นไม่มีเหตุการณ์ร้ายใดๆ เกิดขึ้น เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ก็ขอให้ตัวเองได้เดินทางกลับบ้านพักอย่างปลอดภัย

ภาครัฐไม่จำเป็นต้องเพิ่มค่าเสี่ยงภัย ถ้ามันต้องแลกมาจากหยาดหยดเลือด และชีวิตที่ต้องสูญเสียไป ขอแค่ความปลอดภัยให้กับพวกเราที่ต้องทำงานในพื้นที่เสี่ยง ช่วยดูแลเรื่องความปลอดภัย ช่วยรักษาชีวิตพวกเราให้ได้กลับไปหาพ่อแม่หาครอบครัวที่รอการกลับไปพร้อมคำว่า ปลอดภัยไม่มีภัยอันตรายใดๆ ก็เพียงพอแล้ว

หวังไว้ว่าเหตุการณ์ความไม่สงบที่สามจังหวัดชายแดนใต้จะสงบลงโดยเร็ว ไม่อยากเห็นการสังหารเกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน เจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆ ข้าราชการครูและทุกๆชีวิตที่มีลมหายใจ อยากเห็นความสงบสุขเกิดขึ้นเพราะแผ่นดินนี้มีความพร้อมอาการการกินอุดมสมบูรณ์พร้อม

ทิพย์ธิวา นุ่นศรี คุณครูโรงเรียนบ้านระแว้ง อ.ยะรัง จ.ปัตตานี

 ----------------------

ที่มา...กรุงเทพธุรกิจ : http://www.bangkokbiznews.com

เขียนความคิดเห็น
ชื่อ:
หัวเรื่อง:
BBCode:
ความคิดเห็น:
รหัส:*

Powered by AkoComment 2.0!