เสรีภาพของสื่อมวลชนเอเชีย ในรอบปี 2550 (ตอนที่ 3)

โดย ศราวุฒิ ประทุมราช

ในเดือนสิงหาคม หนังสือพิมพ์ภาษาทมิฬอีกฉบับหนึ่งชื่อ มักกาล โอซาย (Makkal Osai) ได้ถูกปิดลง 1 เดือน โดยสภามาเลเซีย อินเดียน เพราะได้ตีพิมพ์ภาพของพระเยซู ที่มือหนึ่งคีบบุหรี่ และมืออีกข้างถือกระป๋องเบียร์           

กลางเดือนพฤศจิกายน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของพรรคร่วมรัฐบาลพรรคหนึ่ง ได้เข้าทำร้ายช่างภาพหนังสือพิมพ์ กวงหมิง รายวัน ที่กำลังถ่ายภาพของนายกรัฐมนตรี ที่กำลังกล่าวโจมตีพรรคฝ่ายค้าน ภายในที่ทำการของพรรครัฐบาล  ขณะเดียวกันในเดือนพฤศจิกายน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงความมั่นคง ไออกมาเตือนสื่อมวลชนมิให้จัดอภิปรายในหัวข้อเกี่ยวกับ การเป็นรัฐอิสลาม เนื่องจากรองนายกรัฐมนตรี นาจีป ราซัก เคยออกมาให้สัมภาณ์ต่อข้อถกเถียงในเรื่องการเป็นรัฐอิสลามของมาเลเซีย

นอกจากสื่อมวลชนประเภทหนังสือพิมพ์ แล้ว สื่อประเภทวิทยุ โทรทัศน์ ซึ่งเป็นสื่อกระแสหลักในมาเลเซีย ก็ยังถูกคุกคามเช่นกัน รวมทั้ง สื่อมวลชนทางเลือกประเภท สื่ออีเล็กโทรนิกส์ เช่น ผู้จัดตั้งบล็อก ในเวปต่างๆ ก็พลอยถูกจำกัดเสรีภาพในการแสดงคามคิดเห็นไปด้วย โดยรัฐบาลมาเลเซียได้ออกหนังสือเตือนไปยังสื่อต่างๆเหล่านี้ ว่าอย่าให้เวลาในการออกอากาศแก่ผู้นำพรรคฝ่ายค้านให้มากนัก เพราะผู้จัดทำบล็อก มักเป็นผู้สนับสนุนนักการเมืองฝ่ายค้านเสมอๆ จนกระทั่งนายกรัฐมนตรีมาเลเซีย เคยเรียกผู้จัดทำบล็อกว่า “พวกตอแหล”           

ในเดือนกรกฎาคม รัฐมนตรีกระทรวงกฎหมาย นัสซารี อับดุล อาซีส ได้ออกมาให้สัมภาษณ์ว่า รัฐบาลจะไม่ลังเลใจที่จะนำกฎหมายความมั่นคงภายใน มาใช้เพื่อลงโทษสื่อมวลชน รัฐบาลนี้ได้อดทนมามากพอแล้ว ซึ่งกฎหมายความมั่นคงภายในนี้ สามารถลงโทษจำคุกได้2 ปี โดยไม่ต้องนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ในข้อหา “ เป็นภัยต่อความมั่นคงของรัฐ”           

เห็นหรือยังว่าเสรีภาพของสื่อมวลชนในมาเลเซียนั้น หนักหนาสาหัสกว่าในบ้านเรา เพราะบ้านเขา นักการเมืองหรือรัฐบาล ไม่ได้ออกมา “ปะฉะดะสื่อ” รายวัน แต่ของเขา ออกมา “ข่มขู่สื่อ” ด้วยกฎหมายและ ใช้ “กฎหมู่” ซึ่งน่ากลัวและได้ผลชงัดนัก            

ตอนท้ายรายงานของมาเลเซีย องค์การสื่อมวลชนไร้พรมแดนได้ รายงานกรณี หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ของคาทอลิก ที่ออกเป็นภาษามาเล ชื่อ เดอะเฮอรัลล์ ว่าถูกสั่งปิดชั่วคราว เพราะมีการใช้คำว่า “อัลเลาะห์” โดยบราเดอร์ ออกุสติน จูเลียน ได้เขียนจดหมายวิจารณ์รัฐบาล ตอบโต้ที่สาเหตุที่รัฐมนตรีความมั่นคงออกคำสั่งปิดว่า  ที่สั่งปิดเพราะ “ แม้เราจะเคารพคัมภีร์ไบเบิ้ล แต่ในภาษามาเล คำว่า “อัลเลาะห์” หมายถึงพระเจ้า โดยบราเดอร์จูเลียนก็ใช้ถ้อยคำเดียวกันนี้ และลงท้ายว่า ถ้ารัฐสับสนกับคำว่า อัลเลาะห์ เสียแล้ว คงต้องมีการให้การศึกษาแก่ชาวมุสลิมเสียใหม่ด้วย เนื่องจากชาวคริสต์และชาวมุสลิมต่างก็นับถือพระเจ้าเหมือนกัน ทำไมจึงใช้คำๆเดียวกันนี้ไม่ได้

6. ฟิลิปปินส์  ดูเหมือนว่าฟิลิปปินส์จะเป็นประเทศที่สื่อมวลชนมีเสรีภาพ มากที่สุดในเอเชีย ก็ว่าได้ เพราะเสรีภาพของสื่อมวลชนที่นี่ ถูกรบกวน หรือ จำกัด น้อยที่สุด เข้าใจว่าประเทศไทยก็คงไม่ต่างกันนัก สื่อมวลชนที่นี่จะมีปัญหา อยู่ 2 ประการ คือ การถูกข่มขู่หรือถูกลอบสังหาร และ การถูกฟ้องร้องในข้อหาหมิ่นประมาท           

วันที่ 17 เมษายน 2550 นายคาเมโล ปาลาซิออส ผู้สื่อข่าววิทยุสาธารณะ อัง บายัน ในจังหวัด นูอีวา อีไซจา ทางตอนเหนือของประเทศ ถูกลอบสังหาร ซึ่งเจ้าหน้าตำรวจที่เชื่อว่ามีสาเหตุมาจากการรายงานข่าวเกี่ยวกับปัญหาการทุจริตและการร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ในการเปิดโปงกลุ่มอาชญากรรม ในรายการวิทยุชื่อ “จับจ้องมองอาชญากรรมโดยพลเมือง”           

คืนวันที่ 24 ธันวาคม นายเฟอดินาน ลินทูอัน ผู้จัดรายการวิทยุ ในเมืองดาเวา ถูกคนร้าย 2 คน ขับขี่มอเตอร์ไซด์ เข้าประกบ ยิง ขณะที่นาย เฟอดินานกำลังขับรถยนต์ พร้อมเพื่อนอีก 2 คน  เสียชีวิตทันที สาเหตุมาจากการติดตามข่าวการคอรัปชั่นของผู้ว่าการเมืองดาเวา ต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจสามารถจับกุมอดีตทหารนายหนึ่ง ว่าเป็นผู้รับจ้างมาฆ๋านายเฟอดินาน           

มีรายงานว่า ผู้สื่อข่าว อีก 4 คน ถูกลอบสังหารในปี 2550 ซึ่งสงสัยว่า สาเหตุการตายมาจากการทำหน้าที่สื่อมวลชนหรือไม่ ไม่เว้นแม้แต่สื่อมวลชนในเมืองหลวง เช่น ในเดือนเมษายน นายเดลฟิน มัลลารี่ จากหนังสือพิมพ์รายวัน ฟิลิปปินส์ เดลี่ รีไควเรอร์ ถูกลอบสังหาร ทางตอนใต้ของเกาะลูซอน นายจอห์นนี่ โกรริโอโซ จากวิทยุ DZMM ทางตอนใต้กรุงมนิลา และมีรายงานอีกว่ามีผู้สื่อข่าวอย่างน้อย 10 คน ถูกลอบสังหารอันเนื่องมาจากการทำหน้าที่สื่อมวลชน         

ส่วนกรณีที่มีการฟ้องร้องผู้สื่อข่าวจนถึงขั้นถูกตัดสินจำคุกนั้น เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก ไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนักในฟิลิปปินส์ ทั้งนี้เนื่องจากความเป็นประเทศที่สื่อมวลชนมีเสรีภาพมาก อันเป็นมรดกมาจากสหรัฐอเมริกา มหามิตรที่ยึดครองประเทศนี้ ในช่วงสงครามมหาเอเชียบูรพา แต่ก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นสวนกระแสดังกล่าว อย่างน้อย 3-4 ราย เช่น ต้นปี 2550 นายอเล็กซ์ อโดนีส ผู้ดำเนินรายการวิทยุจาก บอมโบ รอดโย ถูกตัดสินจำคุก 4 ปี 6 เดือน ในข้อหาหมิ่นประมาท สมาชิกรัฐสภา ปรอสเปโร โนกราเรส  ที่ใกล้ชิดประธานาธิบดี อาโรโย  ผู้สื่อข่าวสำนักข่าวเอเชีย นิวส์ เน็ทเวิร์ก ที่มีสำนักงานในกรุงเทพฯ ถูกจำคุกในเรือนจำเกซอน ในซีรี่ข่าวที่เขาเขียนเกี่ยวกับการคอรัปชั่น ในโครงการก๊าซธรรมชาติ คามาโก มาลามปายา  ที่เมือง ปาลาวัน            

เห็นท่าว่าคงต้องยกยอดไปพูดถึงเสรีภาพของสื่อมวลชนในประเทศอื่น ที่เหลือในฉบับต่อไป โปรดติดตาม

 กลับไปอ่าน ตอนที่ 1 และ ตอนที่ 2

 ติดตามอ่าน ตอนจบ สัปดาห์หน้าค่ะ

เขียนความคิดเห็น
ชื่อ:
หัวเรื่อง:
BBCode:
ความคิดเห็น:
รหัส:*

Powered by AkoComment 2.0!